Bellosguardo een stukje paradijs in Florence

Vandaag dwalen we weer verder door de prachtige stad Florence. Deze keer neem ik je mee naar de “Galeria da Academia de Belas Artes”waar ik op slag verliefd werd op Michelangelo en naar een klein stukje paradijs dat “Bellosguardo” heet.

Bellosguardo

Het is zaterdagochtend en ik heb besloten om naar deze mystieke plek in de heuvels net buiten Florence te lopen.  Bellosguardo ligt in het zuidwesten van Florence op een kleine heuvel met een adembenemend uitzicht op het historische stadscentrum. Het was een mooie wandeling, met prachtige uitzichten langs de  hele route en eenmaal boven aangekomen kon ik mijn ogen niet geloven. Wow! Ik krijg het absoluut naar mijn zin op deze plek.

Ik ben echt heel dankbaar dat ik de kans krijg om hier te verblijven. Deze locatie is absoluut uniek, het gebouw en de tuin zijn in één woord fenomenaal. Het verhaal van Bellosguardo is historisch gezien super interessant en eindeloos fascinerend. Alles ademt een rijke geschiedenis. De toren van “Torre di Bellosguardo” werd gebouwd in de 13e eeuw en fungeerde aanvankelijk als een toevluchtsoord en jachthuis.

In 1583 heeft de Michelozzi familie de toren gerestaureerd en de indrukwekkende renaissancevilla gebouwd die je vandaag de dag kunt bewonderen. De “Torre di Bellosguardo” is ook een tijdje toegeëigend geweest door de beroemde Medici-familie (zie mijn vorige post), die het gebruikte als één van hun residenties buiten de muren van Florence. Dat toe-eigenen van villa’s en kastelen was overigens een hobby van de Medici’s -😉

In 1913 werd Torre di Bellosguardo gekocht door Barones Franchetti, de grootmoeder van de huidige eigenaar die de villa volledig heeft gerestaureerd en het prachtige park en de tuinen heeft aangelegd.

Ezels

Tijdens mijn wandeling over het grote landgoed van dit hotel ontmoette ik deze 3 prachtige wezens. Je weet dit waarschijnlijk niet , maar ik ben een absolute ezel-fan! Ik ben dol op deze dieren en ik kan ze urenlang bewonderen, wat in dit geval goed uitkwam want het begon flink te regenen dus ik zat een tijd vast bij mijn nieuwe vrienden. Ja, ik weet het ….. iedere gek zijn gebrek …….🤭

En ook deze knapperd is een vaste bewoner van het landgoed.

Hotel Torre di Bellosguardo

Wanneer je in het “Hotel Torre di Bellosguardo” rondwandelt, dan zie en voel je overal hoeveel liefde en aandacht er aan de renovatie is besteed. Het voelt alsof je terug gaat in de tijd, maar dan met het comfort van vandaag de dag. Er waren momenten dat ik me bijna een prinses voelde daar boven in mijn torenkamer.  Maar helaas, de Italiaanse prins op het witte paard kwam niet opdagen. Misschien kwam dat door de harde regen of ………… of misschien houdt hij meer van jongere prinsessen ……

Dus als je ooit in Florence bent, laat dan je kans niet voorbij gaan en probeer een kamer te boeken in dit mooie hotel. Ik wil Anna en haar personeel hartelijk danken voor dit prachtige verblijf, ik kom zeker terug.

 

“Galleria da Academia de Belas Artes”

En hier is het gebeurd. …….. in deze Galerij van de Academia. Het was alsof ik door de bliksem werd getroffen toen ik de “David” zag. Er was geen weg terug, ik was op slag verliefd op Michelangelo! Of beter gezegd op zijn werk want de man zelf was niet bepaald aimabel! Natuurlijk kende ik al wat van zijn kunstwerken voordat ik hier kwam, maar de “David” maakte iets onstuitbaars los. Ik weet dat lang niet iedereen geïnteresseerd is in kunstgeschiedenis, dus ik zal er dan ook niet te diep op ingaan.  Misschien wil ik alleen maar een beetje van mijn eigen enthousiasme met je delen.

Dit is zonder twijfel een van de grootste meesterwerken uit de geschiedenis. Michelangelo begon aan dit beeld in het jaar 1502 , hij  was toen slechts 26 jaar oud en hij heeft er 2 jaar onophoudelijk aan gewerkt

We bezoeken de Academia met Maurizio, de altijd enthousiaste kunstgeschiedenisleraar (zie de vorige post over Florence). Zijn levendige en fascinerende manier van vertellen neemt je helemaal mee terug in de tijd. Zijn eerste vraag bij de “David” was, wat valt je het meeste op aan dit beeld? Mijn antwoord, dat zijn piemelke misschien een beetje klein was voor zo’n grote man was niet het juiste antwoord 😊. Het juiste antwoord is natuurlijk, dat het een zeer gedetailleerd beeld is, kijk maar eens naar de spieren in zijn benen, de pulserende aders in zijn hand en zijn waakzame ogen.

In de Academia vindt je nog veel meer interessante werken van Michelangelo, waaronder “de ontwakende slaaf” en “de jonge slaaf”. De bekendheid van deze beelden is vooral te danken aan hun onvoltooide staat (de zogenaamde non-finito). Je ziet de beelden in de verschillende stadia, en ik vind ze echt heel fascinerend. Het lijkt wel of de figuren proberen zich uit het steen te bevrijden. Er wordt beweerd dat Michelangelo ze bewust onvolledig heeft gelaten om zo de  eeuwige strijd van de mens om zich te ontdoen van materiele belemmeringen uit te beelden. Is het niet verbazingwekkend dat we vandaag de dag nog steeds met dezelfde problemen kampen?

 

Piazzale Michelangelo

We sluiten de dag af met de “Piazzale Michelangelo”. Dit plein is in 1869 ontworpen door Giuseppe Poggi en opgedragen aan Michelangelo. Op dit plein staat een standbeeld gemaakt van de grootste kunstwerken van Michelangelo. De Piazzale Michelangelo bevindt zich aan de andere kant van de prachtige rivier de Arno en vanaf hier heb je een spectaculair uitzicht op de stad.

Standbeeld op de Piazzale Michelangelo

Maar voor mij is het uitzicht vanaf dit plein het aller belangrijkste !

Deze post is iets langer geworden dan ik had gepland, dus de volgende keer ben ik je nog een recept van ZaZa schuldig!  En dan zal ik je ook vertellen hoe Michelangelo mij op de laatste dag voor mijn vertrek nog naar Rome heeft gelokt.